Pewnie nie raz spotkaliście się z określeniem „beżowa dieta”. I pewnie nie raz spotkaliście się z tym określeniem w kontekście diety dzieci, które powszechnie
nazywa się niejadkami, bo to one właśnie preferują taki rodzaj diety. Zatem „beżowa dieta” czyli jaka? Jak sama nazwa wskazuje – zwraca się tutaj uwagę na kolorystykę. Są to głównie barwy białe, kremowe, beżowe, bladożółte czyli bardzo neutralne. Do produktów spożywczych w takiej kolorystyce zaliczymy m.in.: mleko, bułki, białe pieczywo, jogurty, wszelkiego rodzaju placki, naleśniki, makaron, biszkopty, herbatniki, kruche ciasteczka. W gamie tych produktów znajdą się również frytki czy też ryż.

Dlaczego akurat taka kolorystyka?

Jest to w głównej mierze uwarunkowane tym, że nasz pierwszy pokarm jaki otrzymaliśmy (mleko matki czy mieszanka) był właśnie w takim kolorze, w związku z czym myślimy o nim jako o produkcie, który jest przede wszystkim bezpieczny i jego spożycie niczym złym nam nie grozi. Ważna jest tutaj jeszcze jedna kwestia. Ta określona kolorystyka grupy tych produktów niesie z sobą jeszcze jedną ważną ich cechę. Mianowicie produkty te są bardzo łatwe w obróbce – nie wymagają dużego zaangażowania ze strony motoryki oralnej, nie wymagają długiego gryzienia, nie trzeba ich żuć, przytrzymane w buzi nieco dłużej niemal same się w niej rozpuszczają. Kolejny atut beżowej diety, na który zwracają uwagę „niejadki” jest taki, że produkty te są gotowe, tzn. z łatwością można dostać je w sklepie i zawsze są takie same (nie tylko opakowanie jest takie samo, ale i smak, i konsystencja) – czyli kolejny element, który daje dziecku duże poczucia bezpieczeństwa, w związku z czym chętniej sięga po te właśnie produkty. Ta cecha jest w sposób szczególny istotna dla dzieci z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego czy niższą sprawnością motoryki oralnej, ponieważ tego typu pokarmy nie niosą ze sobą niespodzianek sensorycznych i motorycznych. Zatem reasumując – jest to dieta wysokowęglowodanowa, dość uboga w wartości odżywcze, ale i niezbędne minerały. Dzieci, u których w diecie dominują beżowe pokarmy narażone są na zaparcia z racji ograniczonego spożycia błonnika. Dieta ta jest również charakterystyczna dla dzieci w okresie tzw. neofobii pokarmowej, kiedy to dzieci unikają pokarmów zielonych, czerwonych, gorzkich i śliskich.

Jak rozciągać beżową dietę czyli jak poszerzać repertuar jedzeniowy niejadka?

Pamiętaj o metodzie małych kroków i wprowadzaniu niewielkich zmian w diecie dziecka. Jednorazowa „ilość zmiany” ma być początkowo niewielka, a znaczna część posiłku ma być złożona z produktów preferowanych przez dziecko. Nie oczekuj też wielkich efektów od razu. Ucz się dostrzegać niewielkie zmiany, którymi może być np. obniżenie lęku przed nowością i samo akceptowanie jej na talerzu. Bądź cierpliwy. Dziecko nie od razu sięgnie po nowość, ale nie poddawaj się w swoich staraniach. Ufaj swoim kompetencjom i kompetencjom Twojego dziecka. Nie stosuj presji – nie namawiaj, nie zachęcaj i nie zniechęcaj się jeśli już kilka tygodni wprowadzasz nowość. Otwarcie się dziecka na nowe produkty jest zależne od wielu czynników, m.in. – zdolności oralno-motorycznych, sensorycznych, temperamentu dziecka, ale i Waszej postawy wobec jego diety.