Neofobia pokarmowa to rozwojowy etap w życiu każdego dziecka charakteryzujący się przede wszystkim niechęcią do nowych pokarmów. Rodzice bardzo często nie kryją zdumienia, widząc swoje dziecko, które nagle z dnia na dzień zaczyna z coraz większą ostrożnością podchodzić do nowych pokarmów. Tak właśnie zaczyna się neofobia, a niechęć do nowości to jedna z bardziej jej charakterystycznych cech.

Dzieci w okresie neofobii oceniają jedzenie wzrokowo, zwracają uwagę na małe niuanse, które są decydujące w kwestii zaakceptowania danego produktu lub wykluczenia. Dodatkowo nie chcą jeść produktów zielonych, czerwonych, gorzkich i śliskich, dlatego też bardzo często wykluczają ze swojej diety produkty takie jak: warzywa, owoce, mięso i ryby. Kolejną bardzo charakterystyczną cechą dla etapu neofobii jest preferowanie tak zwanych zdekonstruowanych posiłków. Dzieci w tym czasie nie lubią sosów, dań jednogarnkowych, a kanapkę rozkładają wręcz na części pierwsze, zjadając jej każdy element osobno.

Neofobia u każdego dziecka może przejawiać się z trochę innym natężeniem, dlatego istnieje wielkie prawdopodobieństwo, że w jednej grupie przedszkolnej będą dzieci jedzące wybiórczo niepokojąc tym nauczycieli czy rodziców, ale też takie, które tylko od czasu do czasu kręcą nosem na koperek na ziemniakach lub pietruszkę w rosole. Dzieci na etapie neofobii jedzą naprawdę różnie. Część faktycznie wyklucza ze swojej diety warzywa i owoce, ostatecznie zostając na tak zwanej beżowej diecie (serek waniliowy, bułka, suchy makaron, frytki, biszkopty, herbatniki itp.), inne natomiast mogą w dalszym ciągu jeść produkty z
różnych grup spożywczych, ale w mniejszych ilościach i prezentować ostrożność wobec nich. Zmienne preferencje, wzloty i upadki to również coś typowego dla dzieci w okresie neofobii. Raz jest lepiej, innym razem gorzej…

Oczywiście nie każda niechęć do jedzenia oznacza neofobię. Neofobia, jak wspomniano na samym początku jest etapem rozwojowym, pojawia się około 2. roku życia i trwa średnio do 6. roku życia. Jest związana z rozwojem poznawczym, a nie metrykalnym, dlatego u jednego dziecka zaobserwujemy spadek zachowań neofobicznych po 5 roku życia, a u innego w 6 roku życia. Zdarza się, że dzieci wchodzą w fazę neofobii już pod koniec pierwszego roku życia, wówczas mówimy o tak zwanej wczesnej fazie neofobii. Biorąc pod uwagę, że neofobia jest etapem w życiu dziecka, stwierdzanie jej u dziecka ośmio czy dziewięcioletniego lub tym bardziej u nastolatka jest nieprawidłowe.

Chociaż zachowania żywieniowe dzieci w okresie neofobii pokarmowej mocno niepokoją rodziców, należy pamiętać, że sama neofobia nie wymaga terapii, ponieważ mija samoistnie pod warunkiem sprzyjającego czynników. Są nimi wspólne posiłki dalekie od presji i przymusu, stała ekspozycja na nowe pokarmy i oczywiście styl responsywny.